جمعه، اسفند ۱۸، ۱۳۸۵

اعتراض مهدي مرداني به هسته گزينش آموزش و پرورش

اعتراض مهدي مرداني به هسته گزينش آموزش و پرورش استان گلستان به اخراج وي بدليل انتساب به درويشي

 

بسم الله الرحمن الرحیم

«یا داود انا جعلناک خلیفه فی الارض فاحکم بین الناس بالحق»

ای داوود! ما ترا در زمین خلیفه قرار دادیم، پس میان مردم بر اساس حق داوری کن

 

ریاست محترم هیأت مرکزی گزینش وزارت آموزش و پرورش

 

   با سلام، احتراماً ضمن اعتراض به رأی شماره 9529/39 مورخ 26/10/85 هسته گزینش آموزش و پرورش گلستان، به استحضار عالی می رساند:  به استناد بند 5 ماده 2 قانون گزینش، با اشتغال اینجانب، مهدی مردانی راد فرزند ابراهیم در آموزش و پرورش شهرستان گرگان، مخالفت و تقاضای برکناری شده است.

حضرتعالی به خوبی مستحضرید که برابر اصول 22و 28 قانون اساسی ایران، شغل اشخاص از تعرض مصون است و هرکس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی نیست، برگزیند و دولت اسلامی موظف است شرایط را برای احراز مشاغل ایجاد کند. به علاوه برابر قانون گزینش کشور و به استناد مندرجات پرونده گزینشی حقیر و تحقیقات صورت گرفته، التزام عملی اینجانب به احکام اسلام، اعتقاد به دین مبین اسلام و التزام به ولایت فقیه و نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی، از سوی هسته گزینش تأیید شده. اما به یکباره، به استناد بند 5 ماده 2 قانون گزینش واجد شرایط عمومی تشخیص داده نشده و با اشتغال من مخالفت گردیده است.

برابر بند 5 ماده 2 قانون گزینش معلمان و کارکنان آموزش و پرورش، ضابطه عمومی گزینش اعتقادی کارکنان، عدم سابقه وابستگی تشکیلاتی به گروههایی که غیرقانونی بودن آنها از طرف مقامات صالحه اعلام شده و یا می شود، می باشد. مگر می شود یک نفر ایرانی، معتقد به نظام، ولایت فقیه و ملتزم به احکام شریعت باشد اما در عین حال عضو گروههای غیرقانونی تشخیص داده شود ؟!!  بنده عضو کدام تشکیلات غیرقانونی در کشور هستم که خود از عضویت در آن بی اطلاع می باشم؟ و اساساً هسته گزینش مکلف است مدارک مثبته خود در خصوص موضوع عضویت اینجانب در گروههای غیرقانونی را ارائه نماید.

لذا از حضور عالی استدعا می شود جهت جلوگیری از تضییع حقوق اینجانب و پایبندی به قانون اساسی ضمن صدور دستور نقض تصمیم متخذه هسته گزینش، موجبات اعاده به خدمت حقیر در وزارت آموزش و پرورش، فراهم شود. امید است در اعانت مظلومین موفق و پیروز باشید.  

 

با سپاس

مهدی مردانی راد